'Vredesduif' Lotte (25) verbroedert met duivenpoepservies

Het klinkt vies maar bleek prijswaardig: servies van duivenpoep. Het afstudeerwerk van Lotte Hendriks uit Maasbree viel in de smaak bij juryleden van de Scriptieprijs van Zuyd Hogeschool.

"Ik moest lachen dat juryleden het zo leuk vonden en ik de prijs mocht ontvangen."

Belofte
De 25-jarige ontwerpster studeerde met haar duivenpoepservies af met een negen. Ook was ze genomineerd voor de Henriette Hustinxprijs. Dat is een prijs van 5000 euro voor studenten van de drie kunstfaculteiten van Zuyd Hogeschool die uitblinken in hun vak en veel beloven voor de toekomst.

Onrust
Het begon allemaal met een reportage op L1. "Ik zat aan de keukentafel toen ik een verhaal voorbij hoorde komen met de kop: 'Duiven vrezen de valk'", vertelt Hendriks. In Horst bleek de kerk geterroriseerd te worden door poepende duiven. "Er was onrust tussen het kerkbestuur en de plaatselijke postduivenvereniging De Snelvliegers. Het kerkbestuur had het idee om een nestkast voor de slechtvalk op te hangen, want 90 procent van het menu van de slechtvalk bestaat uit duif. Maar dat vond de postduivenvereniging geen goed idee, want dan konden zij hun sport niet meer uitoefenen omdat al hun duiven werden opgevreten."

Koffie en vlaai
De ontwerpster voelde zich geroepen om iets te doen met de ontstane onrust. "Ik wilde van het probleem een oplossing maken. Ik vroeg me af hoe ik die mannen weer bij elkaar kon krijgen. Met koffie en vlaai, typisch Limburgs." En zo ontstond haar idee om een koffie- en vlaaiservies te ontwikkelen. Van duivenpoep dus. Per bord heeft ze bijvoorbeeld 15 gram duivenpoep nodig.

Wat de duif heeft gegeten
Het duivenpoepprobleem in de kerk is inmiddels opgelost door rekken die in de kerktoren staan, waardoor de duiven hun boodschap daar niet meer achter kunnen laten. De Maasbreese heeft nu andere leveranciers gevonden die duivenpoep voor haar verzamelen. "Wat ook wel leuk is, is dat ik nooit hetzelfde bordje kan maken. Soms heb ik bijvoorbeeld kommetjes, maar dan zitten er helemaal geen mineralen en zouten in, die zorgen voor de spikkels. Dus het ligt er heel erg aan wat de duif heeft gegeten, van de grond gepikt of wat de eigenaar van een postduif hem geeft. Dat bepaalt hoe het glazuur eruit komt te zien."

Huiverig
In haar omgeving waren de mensen in het begin huiverig over haar idee. "Veel mensen vonden het ook vies. Dat vond ik een interessante trigger om te kijken hoe ik het niet meer vies kon maken en mensen een ander beeld kon geven van duivenpoep." Om erachter te komen of gebruikers niet ziek worden van de verwerkte duivenpoep in het servies, heeft Hendriks een onderzoek gedaan bij een dierenarts in Horst. "Om te achterhalen of er gekke bacteriën inzitten die er niet in horen. Maar het was allemaal veilig. Ze vertelden me daar dat ik er gerust mee kan werken, als ik maar handschoenen en een mondkapje draag."

Keukenkast
Ze wil het duivenpoepservies uiteindelijk op de markt gaan brengen. Het staat al in haar eigen keukenkast. "Daardoor kan ik kijken hoe ik het gebruiksgemak nog beter kan maken. Hoe het kopje bijvoorbeeld niet te warm wordt." Of mensen uiteindelijk duivenpoepservies ook gaan kopen, is nog maar de vraag. "Ik krijg er wel al veel vraag naar. Mensen zijn geïnteresseerd. Maar het blijft een beetje een dingetje bij de mensen van wil ik dit of wil ik dit niet."

Man Bijt Hond
Een volgend project met bijvoorbeeld hondenpoep, sluit ze niet uit. "Maar ik vind het leuker als het een achterliggend verhaal heeft, zoals die verhalen van Man Bijt Hond. Gekke verhalen waar ik iets kan maken van het materiaal dat daarin een rol speelt. Zo kan ik dat verhaal erbij vertellen om de mensen daarin helemaal mee te nemen."

Nu hoopt de kunstenares dat corona het snel toelaat om haar duivenpoepverhaal tot een goed einde te brengen. "Ik heb alle heren van het kerkbestuur en de postduivenvereniging een kaart per postduif verstuurd om ze uit te nodigen op het Lambertusplein bij de kerk. Het idee is aan een grote tafel, gedekt met het duivenpoepservies met koffie en vlaai een verbroederingsgesprek te houden. Ik krijg nu vaker de benaming van vredesduif en hoop dat zo door te kunnen zetten."